ΜΟΥΣΙΚΗ

Μετά τη συζήτηση που είχαμε με τους μαθητές του Β2 στο Γενικό Λύκειο Ιαλυσού με αφορμή τα μελοποιημένα ποιήματα του Καρυωτάκη, αποφασίστηκε να βάλουμε και μια ενότητα με μουσική. Θα ξεκινήσω με το Μη μ' αγγίζεις από τα Κίτρινα Ποδήλατα που ζήτησε η Ζωή.

Πηγή: youtube

Discimus vitae

«Μαθαίνουμε για τη ζωή. Discimus vitae, που έλεγε κι ο Σενέκας. Θα ειπεί πως κάθε γνώση που περνάμε στο παιδί, και κάθε δεξιότητα που του αναπτύσσουμε είναι δεμένα με την πραγματικότητα όπως το νύχι με το κρέας.
Όχι θεωρίες και λόγια. Όχι τα άψυχα και τα νοερά σκύβαλα των βιβλίων, που ούτε καταπίνουνται ούτε μασιούνται. Ξέρεις, έξω από το Ρωμανό το Μελωδό του συναξαριστή, άνθρωπο άλλο που να πήρε κομμάτι χαρτί και να το κατάπιε, για να φωτιστεί και να μάθει; Εγώ δεν ξέρω.
Μάθηση δίκαιη και σωστή σημαίνει ζωντάνια, αμεσότητα, σφυγμός μαστιγωμένος, κρούση κατά μέτωπο με τα πράγματα. Σημαίνει να πίνουμε στο ποτήρι το ίδιο μας το αίμα.
Μη λησμονούμε πως ο τελευταίος στόχος κάθε παιδείας είναι να διαπλάσει έτσι το νέο, ώστε την ορισμένη στιγμή που θα αποδοθεί στο στίβο της ζωής να μπορεί να προσαρμόζεται στην άγρια ανάγκη των πραγμάτων και των ανθρώπων.
Ωσάν ξαφνικά να τον πετάξουμε, πες, Ροβινσόνα Κρούσο στο νησί. Και να του ειπούμε: Τώρα ψάξε να βρεις τον τρόπο για να ζήσεις. Νίκα την πείνα και τη δίψα σου, το κρύο και τη μοναξιά. Νίκα την απειλή του ουρανού και της θάλασσας, και τον αρχέγονο τρόμο της ύπαρξης.
Αυτό σημαίνει το discimus vitae. Ο δάσκαλος να ‘ναι η δύναμη, πράξη ο μαθητής, και το σχολειό γιορτή».
Δημήτρης Λιαντίνης, Τα Ελληνικά, Αθήνα 1992, Εκδόσεις ΒΙΒΛΙΟΓΟΝΙΑ

ΑΝΤΙΓΟΝΗ - Α' ΣΤΑΣΙΜΟ - ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΑ

ΘΕΜΑ: Το κεντρικό θέμα του πρώτου στάσιμου είναι η ανθρώπινη δυνατότητα, η εφευρετικότητα και ο πολιτισμός

Α. Από άποψη ΔΟΜΗΣ και ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ το πρώτο στάσιμο αποτελείται από δύο νοηματικές ενότητες:
α. Η πολιτιστική πορεία του ανθρώπου: Δεινότητα, κυριαρχία σε θάλασσα, ξηρά, ζώα. Πνευματικές κατακτήσεις
β. Η τραγική μοίρα του ανθρώπου: Αστάθεια, ο θάνατος κάνει τον άνθρωπο ανίσχυρο

Ο Χορός, παίρνοντας ως αφορμή την τόλμη του "αγνώστου" που έθαψε τον Πολυνείκη, πλέκει έναν ύμνο στην ανθρώπινη εφευρετικότητα, τη δύναμη και τη δεινότητα· έναν ύμνο στον άνθρωπο. Στην πρώτη νοηματική ενότητα γίνεται μια αναδρομή στην εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού και στην κυριαρχία του ανθρώπου στη φύση. Ο άνθρωπος κατάφερε να υποτάξει όλα τα άψυχα και τα έμψυχα που βρίσκονται στο περιβάλλον του. Ο άνθρωπος υπερίσχυσε, καθώς διαθέτει τη γλώσσα, τη σκέψη, το λόγο, και προχώρησε σε οργάνωση κοινωνιών. Στη δεύτερη νοηματική ενότητα το κλίμα του τραγουδιού γίνεται πιο απαισιόδοξο. Ο άνθρωπος, παρόλα τα επιτεύγματά του, δεν κατόρθωσε να επιβληθεί στ θάνατο. Ο θάνατος τον κάνει φθαρτό και εφήμερο, καθώς και ασταθή, φέρνοντάς τον σε αντίθεση με την αφθαρσία, τη σταθερότητα και την ισορροπία της φύσης και των θεών.

Β. ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΚΑ το α' στάσιμο είναι ένας εμπνευσμένος ύμνος στον άνθρωπο με δύναμη στην έκφραση. Τα πολυσύνδετα σχήματα και οι αντιθέσεις επικρατούν μορφολογικά, κλιμακώνουν τα συναισθήματα του Χορού, που μεταπίπτει από την αισιοδοξία στην περίσκεψη.

ΑΝΤΙΓΟΝΗ -ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΑ Α' ΕΠΕΙΣΟΔΙΟΥ

Στοιχεία που φανερώνουν τον τυραννικό χαρακτήρα του Κρέοντα:
•ασεβής συμπεριφορά στο νεκρό σώμα του Πολυνείκη (στ. 205 - 206)
•μεγαλοστομίες για πατριωτισμό και καλή διακυβέρνηση (στ. 175 κ.εξ.)
•βάναυση συμπεριφορά προς το Χορό (στ. 280 κ.εξ.)
•αυθαίρετη απόδοση της ταφής σε πολιτική μηχανορραφία εναντίον του με κίνητρο το χρήμα (στ. 290 κ.εξ.)
•αβασάνιστη επίρριψη όλης της ευθύνης στους φρουρούς του πτώματος (στ. 304 κ.εξ.)
•απειλές προς τους φρουρούς (στ. 304 κ.εξ.)

Ήθος του Χορού:
Ο Χορός από τη μια μεριά δίνει τη σιωπηλή ανοχή του στο βασιλιά και θέλει να υπακούσει, δεν εκφράζει τη δική του άποψη, αλλά συμμορφώνεται στη διαταγή του άρχοντα. Από τη άλλη πλευρά όμως, ως θεοσεβείς άνθρωποι, δεν μπορούν παρά να νιώθουν αποτροπιασμό για την ιερόσυλη μεταχείριση του νεκρού. Έτσι, στους στίχους 278 - 279 αποκαλύπτεται η βαθύτερη πεποίθησή τους ότι η απαγόρευση της ταφής του Πολυνείκη ήταν ενέργεια ασεβής και ανεπίτρεπτη. Εκφράζουν λοιπόν την άποψη ότι η ταφή ήταν έργο των θεών, για να αποκατασταθεί το δίκαιο που καταπατήθηκε από τους νόμους του βασιλιά

Ήθος του Φύλακα
Τύπος λαϊκός, φοβισμένος, απλοϊκός και αφελής, μοιρολάτρης, αυθάδης και ατομιστής, κουτοπόνηρος, διστακτικός, φλύαρος

ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ ΑΝΤΙΓΟΝΗ - Α΄ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ (στ. 278 – 331) ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Σύγκρουση του Κρέοντα με το Φύλακα και με το Χορό.


ΚΡΕΟΝΤΑΣ: Πάψε, προτού κι εμένα με γεμίσεις με οργή με τα λόγια σου, μήπως αποδειχτείς άμυαλος αν και είσαι γέρος• γιατί ξεστομίζεις ανυπόφορα πράγματα, λέγοντας ότι οι θεοί προνοούν γι’ αυτόν εδώ το νεκρό• για ποιο λόγο (προνοούν), μήπως επειδή τον τιμούν ως ευεργέτη έθαψαν αυτόν που ήρθε να πυρπολήσει τους περίστυλους ναούς και τα αφιερώματα και να ρημώσει τη γη και να καταλύσει τους νόμους; Ή μήπως βλέπεις οι θεοί να τιμούν τους κακούς; Δεν είναι δυνατό• αλλά από την πρώτη στιγμή της βασιλείας μου κάποιοι στην πόλη που με δυσκολία υπέφεραν τη διαταγή μου, σιγομουρμούριζαν εναντίον μου κρυφά, κουνώντας το κεφάλι, κι ούτε έβαζαν υπάκουα τον τράχηλο κάτω από το ζυγό, όπως πρέπει, ώστε να πειθαρχήσουν σ’ εμένα. Αυτοί γνωρίζω πολύ καλά ότι τα έκαναν αυτά, επειδή παρασύρθηκαν με χρήματα απ’ αυτούς εδώ. Γιατί κανένας άλλος θεσμός δε φύτρωσε στους ανθρώπους τόσο κακός όσο το χρήμα• αυτό και πόλεις κυριεύει, αυτό κι ανθρώπους ξεσπιτώνει, αυτό καθοδηγεί και διαστρέφει τις δίκαιες γνώμες των ανθρώπων να στρέφονται σε αισχρές πράξεις• και δείχνει στους ανθρώπους να κάνουν πανουργίες και κάθε ανόσιο έργο να γνωρίζουν. Όσοι όμως πληρώθηκαν κι έκαναν αυτά , αργά ή γρήγορα πέτυχαν ώστε να τιμωρηθούν. Αλλά, αν ακόμη τιμώ και σέβομαι το Δία, καλά κατάλαβέ το, με όρκο σου το λέω, αν δε βρείτε και μου παρουσιάσετε το δράστη αυτής της ταφής, δε θα είναι αρκετός για σας μόνος ο θάνατος, πριν ζωντανοί στην κρεμάλα φανερώσετε αυτή την παρανομία, για να μάθετε από πού πρέπει να ζητάτε το κέρδος και στο εξής από εκεί να το αρπάζετε, και για να καταλάβετε ότι δεν πρέπει να αγαπάτε να κερδίζετε από παντού. Γιατί μπορείς να δεις τους περισσότερους από τα παράνομα κέρδη να καταστρέφονται παρά να έχουν σωθεί.

ΦΥΛΑΚΑΣ: Θα μου επιτρέψεις να μιλήσω ή χωρίς να πω τίποτε άλλο να κάνω στροφή και να φύγω;

ΚΡΕΟΝΤΑΣ: Δεν καταλαβαίνεις ότι και τώρα μιλάς ενοχλητικά;

ΦΥΛΑΚΑΣ: Στα αυτιά ή στην ψυχή ενοχλείσαι;

ΚΡΕΟΝΤΑΣ: Τι λοιπόν, καθορίζεις πού βρίσκεται η λύπη μου;

ΦΥΛΑΚΑΣ: Ο δράστης ταράζει την ψυχή σου, ενώ εγώ τα αυτιά σου.

ΚΡΕΟΝΤΑΣ: Αλίμονο, πόσο φαίνεσαι ότι γεννήθηκες φλύαρος.
ΦΥΛΑΚΑΣ: Σε καμιά περίπτωση δεν έχω κάνει αυτή την πράξη.

ΚΡΕΟΝΤΑΣ: (Ναι, την έκανες) και μάλιστα αφού πούλησες την ψυχή σου για χρήματα.

ΦΥΛΑΚΑΣ: Αλίμονο! Αλήθεια είναι φοβερό να σχηματίζει εσφαλμένες αντιλήψεις εκείνος που παίρνει αποφάσεις.

ΚΡΕΟΝΤΑΣ: Κάνε τον έξυπνο τώρα με τη λέξη ‘δόξα’• αν όμως δε μου αποκαλύψετε τους δράστες αυτής της πράξης, θα ομολογήσετε ότι τα ανέντιμα κέρδη φέρνουν συμφορές.

ΦΥΛΑΚΑΣ: Μακάρι να βρεθεί (ο δράστης) και κάτι περισσότερο• είτε όμως συλληφθεί είτε όχι, αυτό βέβαια θα το κρίνει η τύχη, με κανένα τρόπο εσύ δε θα με δεις να ξανάρθω εδώ. Γιατί και τώρα που σώθηκα χωρίς να το περιμένω και να το ελπίζω, οφείλω στους θεούς μεγάλη ευγνωμοσύνη.

ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΠΡΟΛΟΓΟΣ (στ. 1-99) -ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

ΑΝΤΙΓΟΝΗ: Πολυαγαπημένη μου αδελφή, Ισμήνη, άραγε ξέρεις αν υπάρχει καμιά από τις συμφορές που μας κληροδότησε ο Οιδίποδας, την οποία να μην στέλνει ο Δίας σε μας, ενώ ακόμη εμείς οι δύο είμαστε ζωντανές; Γιατί τίποτε δεν υπάρχει, ούτε λυπηρό, ούτε γεμάτο συμφορές, ούτε άπρεπο, ούτε επονείδιστο, που εγώ να μην έχω δει μέσα στα δικά σου και τα δικά μου βάσανα. Και τώρα τι είναι πάλι αυτή η διαταγή που λένε ότι διακήρυξε ο στρατηγός πριν από λίγο σε όλους τους πολίτες; Ξέρεις τίποτε κι άκουσες; Ή σου διαφεύγει ότι τους αγαπημένους μας απειλούν κακά που ταιριάζουν στους εχθρούς;

ΙΣΜΗΝΗ: Σ’ εμένα τουλάχιστον, Αντιγόνη, καμιά είδηση δεν έφτασε για αγαπημένα πρόσωπα, ούτε ευχάριστη ούτε δυσάρεστη, από τότε που εμείς οι δύο στερηθήκαμε τα δυο μας αδέλφια, που σκοτώθηκαν μέσα σε μια μέρα με αμοιβαίο φόνο. Από τότε όμως που τράπηκε σε φυγή τη νύχτα αυτή ο στρατός των Αργείων, τίποτε περισσότερο δεν ξέρω, ούτε ότι είμαι πιο ευτυχισμένη ούτε πιο δυστυχισμένη.

ΑΝΤΙΓΟΝΗ: Ήμουν σίγουρη, και γι’ αυτό ζήτησα να σε φέρω έξω από τις αυλόπορτες, για να τα ακούσεις μόνη.

ΙΣΜΗΝΗ: Τι είναι λοιπόν; Γιατί δείχνεις ότι κάποια είδηση σε βασανίζει.

ΑΝΤΙΓΟΝΗ: Γιατί μήπως ο Κρέοντας από τους δυο μας αδελφούς, τον ένα έκρινε άξιο ταφής, ενώ τον άλλο ανάξιο να ταφεί; Τον Ετεοκλή, αφού του φέρθηκε, όπως λένε, με δίκαιη κρίση και σύμφωνα με το νόμο, διέταξε να τον θάψουν κάτω από τη γη, ώστε να είναι τιμημένος ανάμεσα στους νεκρούς, αλλά το πτώμα του Πολυνείκη, που σκοτώθηκε με άθλιο τρόπο, λένε πως έχει διακηρυχθεί στους πολίτες να μην το θάψει κανείς, ούτε να το θρηνήσει, αλλά να το αφήσουν άκλαυτο και άταφο, ευχάριστο εύρημα για τα όρνια που λαίμαργα ψάχνουν για την τροφή τους. Τέτοια λένε ότι έχει κηρύξει δημόσια ο Κρέοντας ο «καλός» για σένα και για μένα – ναι, λέω και για μένα – και ότι έρχεται εδώ για να διακηρύξει αυτά ώστε να είναι καθαρά σ’ αυτούς που δεν τα ξέρουν, και ότι δε θεωρεί το θέμα αυτό ως κάτι ασήμαντο, αλλά ότι περιμένει θάνατος με δημόσιο λιθοβολισμό στην πόλη όποιον κάνει κάτι απ’ αυτά. Τα ξέρεις τώρα αυτά και γρήγορα θα δείξεις αν γεννήθηκες με αριστοκρατική καταγωγή και γενναία στο ήθος ή τιποτένια από ευγενική γενιά.

ΙΣΜΗΝΗ: Δύστυχη αδελφή μου, αν έτσι έχουν τα πράγματα, τι παραπάνω θα μπορούσα να προσφέρω εγώ με το να χαλαρώνω ή να σφίγγω τον κόμπο;

ΑΝΤΙΓΟΝΗ: Σκέψου αν θα με βοηθήσεις και θα συνεργαστείς μαζί μου.

ΙΣΜΗΝΗ: Για ποια επικίνδυνη πράξη μιλάς; Τι έχεις άραγε στο μυαλό σου;

ΑΝΤΙΓΟΝΗ: Αν θα σηκώσεις το νεκρό μ’ αυτό εδώ το χέρι.

ΙΣΜΗΝΗ: Αλήθεια, σκέφτεσαι να τον θάψεις, αν και απαγορεύεται ρητά στους πολίτες;

ΑΝΤΙΓΟΝΗ: (Θα θάψω) τον δικό μου βέβαια και τον δικό σου αδελφό, αν εσύ δεν θέλεις. Γιατί εγώ δεν θα κατηγορηθώ ότι τον πρόδωσα.

ΙΣΜΗΝΗ: Απερίσκεπτη, ενώ το έχει απαγορεύσει ο Κρέοντας;

ΑΝΤΙΓΟΝΗ: Μα αυτός δεν έχει κανένα δικαίωμα να με εμποδίζει από τους δικούς μου.

ΙΣΜΗΝΗ: Αλίμονο! Σκέψου, αδελφή μου, πόσο μισητός και ντροπιασμένος μας χάθηκε ο πατέρας μας, αφού χτύπησε δυνατά τα δυο του μάτια με το ίδιο του το χέρι για τα αμαρτήματα που μόνος του έφερε στο φως• ύστερα η μάνα και γυναίκα του, διπλό όνομα (για ένα και το αυτό πρόσωπο), πεθαίνει ντροπιασμένη με πλεκτή θηλιά• και τρίτο, τα δυο μας αδέλφια, που αλληλοσκοτώθηκαν οι δύστυχοι μέσα σε μια μέρα, βρήκαν αμοιβαίο θάνατο με χέρια που σήκωσαν ο ένας εναντίον του άλλου. Και τώρα πάλι σκέψου πόσο ατιμωτικά θα χαθούμε, έτσι που έχουμε μείνει ολομόναχες, αν παραβούμε την απόφαση ή την εξουσία του βασιλιά παραβιάζοντας το νόμο. Αλλά πρέπει να καταλάβεις το εξής, ότι δηλαδή γεννηθήκαμε γυναίκες και ότι δεν μπορούμε να τα βάζουμε με άνδρες• κι έπειτα (να καταλάβεις) ότι εξουσιαζόμαστε από ισχυρότερους, ώστε να υπακούμε σ’ αυτά και σε ακόμη πιο οδυνηρά από αυτά. Εγώ λοιπόν, αφού παρακαλέσω αυτούς που βρίσκονται στον Κάτω κόσμο να με συγχωρήσουν, επειδή κάνω αυτά χωρίς τη θέλησή μου, θα υποταχτώ στους άρχοντες• γιατί το να κάνει κανείς πράγματα ανώτερα από τις δυνάμεις του δεν έχει κανένα νόημα.

ΑΝΤΙΓΟΝΗ: Ούτε θα σε παρακαλούσα ούτε θα δεχόμουν με ευχαρίστηση τη σύμπραξή σου, έστω κι αν τώρα πια θα ήθελες να με βοηθήσεις. Αλλά έχε όποια γνώμη θέλεις, εγώ όμως εκείνον θα τον θάψω• γιατί θα είναι ωραίο για μένα, αφού κάνω αυτό, να πεθάνω• θα αναπαύομαι μαζί του αγαπημένη πλάι σε αγαπημένο, αφού διαπράξω μια ιερή παρανομία• γιατί είναι περισσότερος ο χρόνος που θα πρέπει να αρέσω σ’ αυτούς που βρίσκονται στον κάτω κόσμο παρά σ’ αυτούς που είναι εδώ πάνω, γιατί αιώνια εκεί θα κείτομαι• εσύ όμως, αν το κρίνεις σωστό, περιφρόνα όσα είναι τίμια για τους θεούς.

ΙΣΜΗΝΗ: Μα εγώ δεν τα περιφρονώ αυτά, όμως από τη φύση μου είμαι ανίκανη να κάνω κάτι ενάντια στη θέληση των πολιτών.

ΑΝΤΙΓΟΝΗ: Μπορείς εσύ αυτά να προφασίζεσαι• εγώ όμως θα πάω να σωρεύσω χώμα και να σηκώσω τύμβο για τον πολυαγαπημένο μου αδελφό.

ΙΣΜΗΝΗ: Αλίμονο, δυστυχισμένη, πόσο πολύ φοβάμαι για σένα!

ΑΝΤΙΓΟΝΗ: Μην ανησυχείς για μένα• για τη δική σου μοίρα φρόντιζε.

ΙΣΜΗΝΗ: Όμως, τουλάχιστον, μην αποκαλύψεις αυτό το σχέδιο σε κανέναν, αλλά κράτησέ το μυστικό και το ίδιο θα κάνω κι εγώ.

ΑΝΤΙΓΟΝΗ: Αλίμονο, διακήρυξέ το σε όλους• πολύ πιο μισητή θα είσαι αν σιωπήσεις, παρά αν σε όλους τα διαλαλήσεις αυτά εδώ.

ΙΣΜΗΝΗ: Έχεις θερμή καρδιά για πράγματα ψυχρά.
ΑΝΤΙΓΟΝΗ: Ξέρω όμως ότι είμαι αρεστή σε κείνους που πρέπει περισσότερο να αρέσω.

ΙΣΜΗΝΗ: Ναι, αν βέβαια θα έχεις και τη δύναμη• αλλά επιδιώκεις πράγματα ακατόρθωτα.

ΑΝΤΙΓΟΝΗ: Λοιπόν θα σταματήσω, όταν πια δεν έχω δύναμη.

ΙΣΜΗΝΗ: Δεν πρέπει όμως καθόλου να κυνηγάει κανείς τα αδύνατα.

ΑΝΤΙΓΟΝΗ: Αν συνεχίσεις να τα λες αυτά, θα μισηθείς βέβαια από εμένα, αλλά δίκαια θα σε μισεί για πάντα κι ο νεκρός. Αλλά άφησε εμένα και τη δική μου αφροσύνη να πάθω αυτό το κακό• γιατί δε θα πάθω τίποτε τόσο φοβερό, ώστε να μην πεθάνω έντιμα.

ΙΣΜΗΝΗ: Λοιπόν προχώρα, αν αυτό σου φαίνεται καλό• όμως αυτό να ξέρεις, ότι πηγαίνεις βέβαια χωρίς νου, αλλά αληθινά αγαπημένη στους αγαπημένους.

Πρακτορείο ειδήσεων στα... αρχαία ελληνικά!

Ισπανός καθηγητής δημιούργησε το Αcropolis World Νews στο Ίντερνετ
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Στέλιος Βραδέλης svradelis@dolnet.gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

«Τριάκοντα και πέντε άνθρωποι απέθανον εν τη Ρωσία, πολλοί δε άλλοι (περί εκατόν και τριάκοντα)
ετρώθησαν». Έτσι αρχίζει το ρεπορτάζ του Χουάν Κοντέρχ στο πρακτορείο ειδήσεων Αcropolis World Νews. Το μοναδικό ειδησεογραφικό μέσο που καταγράφει καθημερινά την επικαιρότητα στα αρχαία ελληνικά.

«Πριν από 8 χρόνια, όταν ακόμη δούλευα στη Βαρκελώνη, είδα πως υπήρχαν μερικές ιστοσελίδες που παρουσίαζαν την επικαιρότητα στα λατινικά. Έψαξα να βρω αν υπήρχε κάτι αντίστοιχο και στα αρχαία ελληνικά και για να πω την αλήθεια εξεπλάγην όταν διαπίστωσα πως δεν υπήρχε. Έτσι δημιούργησα το Αcropolis World Νews στο Διαδίκτυο, στη διεύθυνση www. akwn. net» λέει στα «ΝΕΑ» ο δρ Κοντέρχ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σεν Άντριους στη Σκωτία όπου διδάσκει, φυσικά, αρχαία ελληνικά και λατινικά.

«Όλος ο κόσμος καταλαβαίνει την αξία των αρχαίων ελληνικών εκτός από τους μαθητές μου. Ύστερα από 16 χρόνια διδασκαλίας νομίζω πως οι αντοχές μου ξεπερνούν και του Ράμπο στα καλύτερά του», λέει γελώντας ο 41χρονος καθηγητής.

Η αγάπη του για τα αρχαία ελληνικά γεννήθηκε στο γυμνάσιο και από τότε του έχει γίνει δεύτερη φύση, όπως την αποκαλεί. «Στο ισπανικό γυμνάσιο είχαμε την επιλογή να επιλέξουμε και τα αρχαία ελληνικά ως δεύτερη γλώσσα. Αυτό έκανα και μαγεύτηκα». Άρχισε να διαβάζει τους Έλληνες φιλοσόφους στο πρωτότυπο, τις τραγωδίες, την ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου και τον Ηρόδοτο.

«Ο Περικλής ίσως αποτελεί την αγαπημένη μου προσωπικότητα από την Αρχαία Ελλάδα και ειδικά την Αθήνα του Χρυσού Αιώνα. Στην πραγματικότητα όμως αυτό που με ενθουσιάζει στην αρχαιότητα είναι πως το μεγαλείο το δημιούργησαν οι Έλληνες πολίτες και οι πολιτικοί τους ήταν απλώς το ΄΄κεφάλι΄΄ αυτού του κόσμου, το οποίο φαινόταν».

«Λατρεύω την Ελλάδα»
Όταν τελείωσε το λύκειο έπεισε τους γονείς του να επισκεφθούν την Ελλάδα για να γνωρίσει από κοντά τη χώρα που λάτρεψε μέσα από την αρχαία γραμματεία. «Έχω έρθει πολλές φορές στην Ελλάδα και πάντοτε με μαγεύουν η Ακρόπολη, η Πλάκα, η Πελοπόννησος, τα νησιά σας. Αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ την επίσκεψη σε ένα μέρος που σπάνια επισκέπτονται οι τουρίστες. Έπεισα τους γονείς μου να επισκεφθούμε τις Πλαταιές όπου ήμασταν μόνοι μας. Έκλεισα τα μάτια και προσπάθησα να ακούσω τη φωνή του Παυσανία να ενθαρρύνει τους στρατιώτες του για την επερχόμενη μάχη».

Όμως, το κλασικό πρόβλημα του δρος Κοντέρχ όταν επισκέπτεται την Ελλάδα παραμένει: «Απογοητεύτηκα όταν ήρθα στην Ελλάδα και διαπίστωσα πως ελάχιστοι μιλούσαν τα αρχαία ελληνικά. Με παραξένεψε. Κάθε φορά που έρχομαι στη χώρα σας μιλάω στα αρχαία αλλά συνειδητοποιώ πως λίγο με καταλαβαίνουν. Αλλά νέα ελληνικά δεν θέλω να μάθω».

Η έκπληξή του στην ερώτηση τι ξεχωριστό έχουν τα αρχαία ελληνικά αντιστοιχεί μάλλον με την έκπληξη που θα ένιωθε κάποιος που βλέπει εξωγήινο. «Είναι μια γλώσσα που παίζει συνεχώς με το μυαλό σου. Σε βοηθάει να σκεφτείς με τη λογική. Η χρήση του υποθετικού λόγου, η ξεκάθαρη διαφοροποίηση μεταξύ του παρατατικού, του αορίστου και του ενεστώτα. Είναι σαν να συμμετέχεις σε ένα εγκεφαλικό άθλημα».


Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ
«Είναι μια γλώσσα που παίζει συνεχώς με το μυαλό σου. Σαν να συμμετέχεις σε ένα εγκεφαλικό άθλημα»


Η «Μόσκβη» και το «Πετροβούργον»
Η ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ανανεώνεται σχεδόν καθημερινά με τρεις- τέσσερις ειδήσεις από όλον τον κόσμο και τη διαβάζουν σε καθημερινή βάση 40-50 άνθρωποι. «Δυστυχώς, ο χρόνος που μπορώ να διαθέσω στη συγγραφή των ειδήσεων είναι ελάχιστος. Μεταξύ διδασκαλίας στο πανεπιστήμιο και ερευνών προσπαθώ να κρατώ το Αcropolis ενημερωμένο. Κάθε βοήθεια πάντως είναι καλοδεχούμενη», λέει και προτρέπει τους φίλους των αρχαίων ελληνικών να στέλνουν στο πρακτορείο τις ειδήσεις.

«Καμιά φορά, όταν υπάρχουν ειδήσεις για θέματα όπου οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν τις αντίστοιχες λέξεις όπως χώρες, πόλεις, νέες εφευρέσεις, προσπαθώ να δημιουργήσω λέξεις από τα νέα ελληνικά που να μοιάζουν κλασικές», αποκαλύπτει το μικρό δημοσιογραφικό μυστικό του. Κάπως έτσι η τρομοκρατική επίθεση στο Νιέφσκι Εξπρές μετέτρεψε την Αγία Πετρούπολη σε «Πετροβούργον» και τη Μόσχα σε «Μόσκβη».

«Όσο πιο πολύ κοιτάζουμε στο παρελθόν τόσο πιο ικανοί γινόμαστε να κοιτάξουμε στο μέλλον» λέει ο δρ Κοντέρχ, ο οποίος έχει κάνει το διδακτορικό του στους αρχαίους κλασικούς και έπειτα από τέσσερα χρόνια στην Οξφόρδη ως βοηθός καθηγητής στα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά, διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Σεν Άντριους στη Σκωτία τη σύνθεση του αρχαίου ελληνικού κειμένου. «Τώρα δουλεύω σχετικά με την Παγκόσμια Ιστορία, με τη φιλοδοξία να μεταφέρω στα αρχαία ελληνικά την ιστορία του κόσμου από τη δημιουργία του Σύμπαντος μέχρι το σήμερα» λέει και χαιρετά σε άπταιστη ερασμιακή προφορά.
Πηγή: tanea.gr

ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

Συνθήκη Νεϊγύ Νοέμβριος 1919
Προέβλεπε την παραχώρηση της Δυτικής Θράκης από τη Βουλγαρία στην Ελλάδα. Στη συνθήκη ήταν συνημμένο το Σύμφωνο περί αμοιβαίας μεταναστεύσεως μεταξύ Ελλάδος και Βουλγαρίας. Με βάση αυτό, αναχώρησαν από την Ελλάδα περίπου 50.000 Βούλγαροι και από τη Βουλγαρία περίπου 30.000 Έλληνες (περίπου 20.000 Έλληνες είχαν μεταναστεύσει πριν από την υπογραφή της συνθήκης.

Συνθήκη Λοζάνης 24 Ιουλίου 1923
Η συνθήκη ειρήνης υπογράφτηκε στις 24 Ιουλίου 1923 για τη ρύθμιση των εδαφικών και διπλωματικών προβλημάτων που ανέκυψαν μετά τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου (1914-1918) και την ελληνοτουρκική σύρραξη που κράτησε ως το 1922.
(Σημείωση: Οι όροι της συνθήκης που αφορούν το προσφυγικό ζήτημα αναφέρονται στην ελληνοτουρκική σύμβαση που περιλήφθηκε στη συνθήκη και αναφέρονται παρακάτω).

Ελληνοτουρκική σύμβαση 30 Ιανουαρίου 1923
Η ελληνοτουρκική σύμβαση υπογράφτηκε στις 30 Ιανουαρίου 1930 και αποτελούσε μέρος της συνθήκης της Λοζάνης (24 Ιουλίου 1923). Αυτή ρύθμιζε την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Προβλεπόταν η υποχρεωτική ανταλλαγή μεταξύ των Ελλήνων ορθοδόξων κατοίκων της Τουρκίας και των μουσουλμάνων κατοίκων της Ελλάδας. Αυτή θα ίσχυε τόσο γι’ αυτούς που παρέμεναν στις εστίες τους, όσο και γι’ αυτούς που είχαν ήδη καταφύγει στην ομόθρησκη χώρα. Μάλιστα, η ανταλλαγή θα ίσχυε αναδρομικά για όλες τις μετακινήσεις που έγιναν από τη μέρα που κηρύχθηκε ο Α’ Βαλκανικός πόλεμος (18 Οκτωβρίου 1912). Από την ανταλλαγή αυτή εξαιρέθηκαν οι Έλληνες ορθόδοξοι της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου και οι μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης. Οι ανταλλάξιμοι σύμφωνα με τη σύμβαση ανταλλαγής:
α) θα απέβαλαν την παλιά ιθαγένεια και θα αποκτούσαν την ιθαγένεια της χώρας στην οποία θα εγκαθίσταντο
β) είχαν δικαίωμα να μεταφέρουν την κινητή περιουσία τους
γ) είχαν δικαίωμα να πάρουν από το κράτος στο οποίο θα μετανάστευαν ως αποζημίωση περιουσία ίσης αξίας με την ακίνητη περιουσία που εγκατέλειπαν φεύγοντας
δ) θα διευκολύνονταν στη μετακίνησή τους από τη Μικτή Επιτροπή Ανταλλαγής.
Η συμφωνία αυτή για την ανταλλαγή πληθυσμών διέφερε από τις προηγούμενες. Καθιέρωνε για πρώτη φορά τη μαζική μετακίνηση πληθυσμών και είχε υποχρεωτικό χαρακτήρα, ενώ οι μέχρι τότε συμφωνίες προέβλεπαν εθελοντική μετανάστευση κατοίκων κάποιων επίμαχων περιοχών.

Σύμβαση Άγκυρας Ιούνιος 1925 / Συμφωνία Αθηνών Δεκέμβριος 1926
Μετά την υπογραφή της Σύμβασης ανταλλαγής πληθυσμών και της Συνθήκης ειρήνης της Λοζάνης, οι σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία δοκιμάζονταν κατά διαστήματα από εντάσεις. Ύστερα από διαπραγματεύσεις, τον Ιούνιο του 1925 υπογράφτηκε η Σύμβαση της Άγκυρας και το Δεκέμβριο του 1926 η Συμφωνία των Αθηνών. Αυτές ρύθμιζαν τα επίμαχα θέματα, όμως δεν εφαρμόστηκαν ποτέ.

Συμφωνία Άγκυρας 10 Ιουνίου 1930
Τον Αύγουστο του 1928 το κόμμα των Φιλελευθέρων κέρδισε τις εκλογές και σχεδόν αμέσως η νέα κυβέρνηση ξεκίνησε διαπραγματεύσεις που κράτησαν δύο χρόνια. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος επιθυμούσε τη διευθέτηση των οικονομικών διαφορών και την αναγνώριση του εδαφικού καθεστώτος μεταξύ των δύο χωρών. Όμως, σε κάθε προσπάθεια προσέγγισης με την Τουρκία, εμπόδιο στεκόταν η έντονα αρνητική στάση των προσφύγων.
Στις 10 Ιουνίου 1930 υπογράφτηκε η Συμφωνία της Άγκυρας που αποτελούσε το οικονομικό σύμφωνο μεταξύ των δύο χωρών. Τα κυριότερα σημεία του ήταν:
α) ρύθμισε το ζήτημα των Ελλήνων ορθοδόξων της Κωνσταντινούπολης και των μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης, καθώς και των «φυγάδων»
β) όριζε ότι οι ανταλλάξιμες μουσουλμανικές περιουσίες στην Ελλάδα και οι ελληνικές στην Τουρκία περιέρχονταν στην κυριότητα του Ελληνικού και Τουρκικού Δημοσίου αντίστοιχα
γ) προέβλεπε αμοιβαία απόσβεση των οικονομικών υποχρεώσεων μεταξύ των δύο χωρών.

Σύμφωνο φιλίας, ουδετερότητας και διαιτησίας / Πρωτόκολλο για περιορισμό των ναυτικών εξοπλισμών / Σύμβαση εμπορίου εγκατάστασης και ναυτιλίας 30 Οκτωβρίου 1930
Η Συμφωνία της Άγκυρας ολοκληρώθηκε στις 30 Οκτωβρίου του 1930 με το Σύμφωνο φιλίας, ουδετερότητας και διαιτησίας, το Πρωτόκολλο για περιορισμό των ναυτικών εξοπλισμών και τη Σύμβαση εμπορίου, εγκατάστασης και ναυτιλίας. Με την τελευταία αυτή σύμβαση δόθηκε η δυνατότητα στους υπηκόους του καθενός από τα δύο κράτη να ταξιδεύουν ή να εγκαθίστανται (με κάποιους περιορισμούς) στο έδαφος του άλλου κράτους.

ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΑΝ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

Μικτή Επιτροπή Ιούνιος 1914
Μετά τις διώξεις των Ελλήνων στη Μικρά Ασία το 1914, το Οικουμενικού Πατριαρχείο κήρυξε την Ορθόδοξη Εκκλησία σε διωγμό και ανέστειλε τη λειτουργία των εκκλησιών και των σχολείων στη Μικρά Ασία. Η Ελλάδα αντέδρασε και ανέλαβε διπλωματικές ενέργειες, προκειμένου να αρχίσουν διαπραγματεύσεις για εθελούσια ανταλλαγή Ελλήνων ορθοδόξων της Τουρκίας και μουσουλμάνων της Ελλάδας. Ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 1914 μια Μικτή Επιτροπή, που θα ρύθμιζε τα σχετικά με την ανταλλαγή, όμως αυτή δε λειτούργησε, λόγω της εισόδου της Τουρκίας στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, τον Οκτώβριο του 1914.

Υπηρεσία Ανοικοδομήσεως Ανατολικής Μακεδονίας 1918
Το 1916 ήρθαν στην Ελλάδα πρόσφυγες από την Ανατολική Μακεδονία, την οποία είχαν καταλάβει οι Βούλγαροι ως σύμμαχοι των Γερμανών. Μετά τη λήξη των εχθροπραξιών του Α’ Παγκοσμίου πολέμου το 1918, αυτοί επέστρεψαν στις εστίες τους και η Υπηρεσία Ανοικοδομήσεως Ανατολικής Μακεδονίας μερίμνησε για την επανεγκατάστασή τους.

Οργανισμός Ιούλιος 1914
Για τους πρόσφυγες που έφτασαν στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1914-21 κατόπιν των διώξεων που υπέστησαν ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 1914 στη Θεσσαλονίκη Οργανισμός, με σκοπό την άμεση περίθαλψη και στη συνέχεια την εγκατάστασή τους σε εγκαταλελειμμένα τουρκικά και βουλγαρικά χωριά της Κεντρικής και Ανατολικής Μακεδονίας. Παρεχόταν συσσίτιο, προσωρινή στέγη και ιατρική περίθαλψη μέχρι οι πρόσφυγες να βρουν εργασία ή να αποκτήσουν γεωργικό κλήρο.

Ανώτατη Διεύθυνση Περιθάλψεως 1916-17
Κατά την περίοδο του Εθνικού Διχασμού (1916-17) η κυβέρνηση Βενιζέλου ίδρυσε στη Θεσσαλονίκη την Ανώτατη Διεύθυνση Περιθάλψεως για την περίθαλψη των προσφύγων.

Υπουργείο Περιθάλψεως Ιούλιος 1917
Τον Ιούλιο του 1917 (όταν είχε επικρατήσει ο Βενιζέλος και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος είχε εγκαταλείψει την Ελλάδα) ιδρύθηκε το Υπουργείο Περιθάλψεως. Για πρώτη φορά θεσμοθετήθηκε η περίθαλψη και για τις οικογένειες των εφέδρων που βρίσκονταν στο μέτωπο και για τις οικογένειες των θυμάτων του πολέμου.

Υπουργείο Περιθάλψεως Ιούλιος 1917
Τον Ιούλιο του 1917 (όταν είχε επικρατήσει ο Βενιζέλος και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος είχε εγκαταλείψει την Ελλάδα) ιδρύθηκε το Υπουργείο Περιθάλψεως. Για πρώτη φορά θεσμοθετήθηκε η περίθαλψη και για τις οικογένειες των εφέδρων που βρίσκονταν στο μέτωπο και για τις οικογένειες των θυμάτων του πολέμου.

Πατριαρχική Επιτροπή Οκτώβριος 1918
Τον Οκτώβριο του 1918 συστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη Πατριαρχική Επιτροπή με σκοπό την οργάνωση του επαναπατρισμού των εκτοπισμένων Ελλήνων στη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη, με τη βοήθεια του Πατριαρχείου και της ελληνικής κυβέρνησης. Η παλιννόστηση έγινε τμηματικά, με τη μέριμνα του Υπουργείου Περιθάλψεως, και επιτράπηκε αρχικά να επιστρέψουν οι ευπορότεροι και οι πρόσφυγες οι προερχόμενοι από ορισμένες μόνο περιοχές της Δυτικής Μικράς Ασίας. Οι περισσότεροι επέστρεψαν στις εστίες τους μετά την απόβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη, το Μάιο του 1919. μέχρι το τέλος του 1920 η πλειονότητα των προσφύγων είχε επιστρέψει στη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη.

Υπηρεσία Παλιννοστήσεως και Περιθάλψεως 1919-22
Στα πλαίσια της Ύπατης Αρμοστείας Σμύρνης (1919-1922) ιδρύθηκε η Υπηρεσία Παλιννοστήσεως και Περιθάλψεως, η οποία βοηθούσε όσους επέστρεφαν στις εστίες τους να αποκατασταθούν στα σπίτια τους και τις ασχολίες τους.

Ταμείο Περιθάλψεως Προσφύγων Νοέμβριος 1922-25
Με την άφιξη των προσφύγων στην Ελλάδα μετά τη μικρασιατική καταστροφή το Ταμείο Περιθάλψεως προσφύγων (που υπαγόταν στο Υπουργείο Περιθάλψεως και ιδρύθηκε το Νοέμβριο του 1922) ανήγειρε ξύλινα παραπήγματα για την προσωρινή στέγαση τους.

Μικτή Επιτροπή Ανταλλαγής 1923
Με βάση το άρθρο 11 της Σύμβασης της Λοζάνης ιδρύθηκε το 1923 η Μικτή Επιτροπή Ανταλλαγής με έδρα την Κωνσταντινούπολη. Την επιτροπή αποτελούσαν έντεκα μέλη (τέσσερις Έλληνες, τέσσερις Τούρκοι και τρία μέλη – πολίτες ουδέτερων κατά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο κρατών) με αρμοδιότητα τον καθορισμό του τρόπου μετανάστευσης, τη διευκόλυνση της μετακίνησης των ανταλλαξίμων, καθώς και της εκτίμησης της ακίνητης περιουσίας τους.

Επιτροπή Αποκατάστασης Προσφύγων (ΕΑΠ) Σεπτέμβριος 1923
Η ελληνική κυβέρνηση, μπροστά στο τεράστιο έργο της περιθάλψης και αποκατάστασης των προσφύγων που έπρεπε να αναλάβει, ζήτησε τη βοήθεια της Κοινωνίας των Εθνών. Με πρωτοβουλία της ΚΤΕ, το Σεπτέμβριο του 1923 ιδρύθηκε ένας αυτόνομος οργανισμός με πλήρη νομική υπόσταση, η Επιτροπή Αποκατάστασης Προσφύγων (ΕΑΠ), με έδρα την Αθήνα. Βασική αποστολή της ήταν να εξασφαλίσει στους πρόσφυγες παραγωγική απασχόληση και οριστική στέγαση. Η ΕΑΠ λειτούργησε μέχρι το τέλος του 1930. Με ειδική σύμβαση μεταβίβασε στο Ελληνικό Δημόσιο την περιουσία της, καθώς και τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει απέναντι στους πρόσφυγες.

Υπουργείο Πρόνοιας και Αντιλήψεως (από το 1925), Υπουργείο Γεωργίας
Τα δύο υπουργεία συνεργάστηκαν με την ΕΑΠ για την αποκατάσταση των προσφύγων, παραχωρώντας της τεχνικό και διοικητικό προσωπικό.

Αγροτική Τράπεζα
Η Αγροτική Τράπεζα, μετά τη διάλυση της ΕΑΠ το 1930, ανέλαβε να εισπράξει τα χρέη των αγροτών προσφύγων από τα δάνεια που είχαν εισπράξει για την ανέγερση στέγης.


Γενική Διεύθυνση Ανταλλαγής Πληθυσμών
- Γραφεία Ανταλλαγής Πληθυσμών
- Εθνική Τράπεζα
- Ανώτατο Συμβούλιο
- Πρωτοβάθμιες Επιτροπές Εκτίμησης
- Δευτεροβάθμιες Επιτροπές

Για να βοηθήσει το έργο της ελληνικής αντιπροσωπείας, στη Μικτή Επιτροπή Ανταλλαγής συστάθηκε το 1924 η Γενική Διεύθυνση Ανταλλαγής Πληθυσμών που υπαγόταν στο υπουργείο Γεωργίας. Για την αποτελεσματικότερη λειτουργία της, ιδρύθηκαν κατά τόπους Γραφεία Ανταλλαγής Πληθυσμών. Η Εθνική Τράπεζα ανέλαβε να πληρώσει στους πρόσφυγες προκαταβολή μέχρι την τελική αποπληρωμή της αξίας της περιουσίας που εγκαταλείφθηκε στην Τουρκία, αφού πρώτα το ελληνικό δημόσιο προέβαινε σε προσωρινή εκτίμησή της. Η προσωρινή εκτίμηση των περιουσιών έγινε με βάση τις δηλώσεις που υποβλήθηκαν στα κατά τόπους Γραφεία Ανταλλαγής. Οι αιτήσεις των δικαιούχων θα εξετάζονταν από ειδικές επιτροπές προσφύγων, συμπατριωτών των ενδιαφερομένων. Εάν θεωρούνταν ανακριβείς, προβλεπόταν αναθεώρησή τους από ένα Ανώτατο Συμβούλιο. Καθορίστηκαν επίσης τα περιουσιακά στοιχεία για τα οποία θα καταβαλλόταν αποζημίωση. Η προκαταβολή θα δινόταν σε εκείνους που δεν είχαν μέχρι τότε αποκατασταθεί. Για την οριστική εκτίμηση των περιουσιών συστάθηκαν Πρωτοβάθμιες Επιτροπές Εκτίμησης και Δευτεροβάθμιες Επιτροπές, για προβλήματα που ενδεχομένως θα ανέκυπταν.

4 ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ
Το ποίημα που επεξεργαστήκαμε στην τάξη με τη φωνή του Χρήστου Θηβαίου
και άλλα 3 ποιήματα του Καρυωτάκη με rock διαθέσεις!


ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΤΙ...(Κιθάρες)

Εἴμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες
κιθάρες. Ὁ ἄνεμος ὅταν περνάει,
στίχους, ἤχους παράξενους ξυπνάει
στὶς χορδὲς ποὺ κρέμονται σὰν καδένες.
Εἴμαστε κάτι ἀπίστευτες ἀντένες.
Ὑψώνονται σὰν δάχτυλα στὰ χάη,
στὴν κορυφή τους τ᾿ ἄπειρο ἀντηχάει,
μὰ γρήγορα θὰ πέσουνε σπασμένες.
Εἴμαστε κάτι διάχυτες αἰσθήσεις,
χωρὶς ἐλπίδα νὰ συγκεντρωθοῦμε.
Στὰ νεῦρα μας μπερδεύεται ὅλη ἡ φύσις.
Στὸ σῶμα, στὴν ἐνθύμηση πονοῦμε.
Μᾶς διώχνουνε τὰ πράγματα, κι ἡ ποίησις
εἶναι τὸ καταφύγιο ποὺ φθονοῦμε.

Χρήστος Θηβαίος - Κιθάρες


Πηγή:youtube



ΠΡΕΒΕΖΑ

Θάνατος είν' οι κάργες που χτυπιούνται
στους μαύρους τοίχους και στα κεραμίδια,
θάνατος οι γυναίκες που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζουνε κρεμμύδια.
Θάνατος οι λεροί, ασήμαντοι δρόμοι
με τα λαμπρά, μεγάλα ονόματά τους,
ο ελαιώνας, γύρω η θάλασσα, κι ακόμη ο ήλιος,
θάνατος μέσα στους θανάτους.

Θάνατος ο αστυνόμος που διπλώνει,
για να ζυγίσει, μιά "ελλιπή" μερίδα,
θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι
κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα.

Βάσις, Φρουρά, Εξακονταρχία Πρεβέζης.
Την Κυριακή θ' ακούσουμε τη μπάντα.
Επήρα ένα βιβλιάριο Τραπέζης,
πρώτη κατάθεσις δραχμαί τριάντα.

Περπατώντας αργά στην προκυμαία,
"υπάρχω;" λες, κι ύστερα: "δεν υπάρχεις!"
Φτάνει το πλοίο. Υψωμένη σημαία.
Ίσως έρχεται ο κύριος Νομάρχης.

'Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους αυτούς,
ένας επέθαινε από αηδία...
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,
θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία.


Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Πρέβεζα


Πηγή:youtube


GALA
(Θα γλεντήσω κι εγώ μια νύχτα)

Μαυροντυμένοι απόψε, φίλοι ωχροί,
ελάτε στο δικό μου περιβόλι,
μ' έναν παλμό το βράδυ το βαρύ
για ναν το ζήσουμ' όλοι.

Τ' αστέρια τρεμουλιάζουνε καθώς
το μάτι ανοιγοκλείνει προτού δακρύσει.
Ο κόσμος τω δεντρώνε ρέβει ορθός.
Κλαίει παρακάτου η βρύση.

Από τα σπίτια που είναι σα βουβά,
κι ας μίλησαν τη γλώσσα του θανάτου,
με φρίκη το φεγγάρι αποτραβά
τ' ασημοδάχτυλά του.

Είναι το βράδυ απόψε θλιβερό
κι εμείς θα το γλεντήσουμε το βράδυ,
όσοι έχουμε το μάτι μας υγρό
και μέσα μας τον άδη.

Οι μπάγκοι μας προσμένουν.Κι όταν βγει
το πρώτο ρόδο στ' ουρανού την άκρη,
όταν θα σκύψει απάνου μας η αυγή
στο μαύρο μας το δάκρυ

θα καθρεφτίσει τ' απαλό της φως.
Γιομάτοι δέος ορθοί θα σηκωθούμε,
τον πόνο του θα ειπεί καθε αδερφός
κι όλοι σκυφτοί θ' ακούμε

Κι ως θα σας λέω για κάτι ωραίο κι αβρό
που σκυθρωποί το τριγυρίζουν πόθοι,
τη λέξη τη λυπητερή θα βρω
που ακόμα δεν ειπώθη.

Μαυροντυμένοι απόψε, φίλοι ωχροί,
ελάτε στο δικό μου περιβόλι,
μ' έναν παλμό το βράδυ το βαρύ
για να το ζήσουμ' όλοι.


Magic De Spell - Gala


Πηγή:youtube


ΠΑΙΔΙΚΟ

Τώρα ἡ βραδιά,
γλυκιὰ ποὺ φτάνει,
θὰ μοῦ γλυκάνει
καὶ τὴν καρδιά.
Τ᾿ ἀστέρια ἐκεῖ
θὰ δῶ, θὰ νιώσω
οἱ ἄνθρωποι πόσο
εἶναι κακοί.
Κλαίοντας θὰ πῶ:
«Ἄστρα μου, ἀστράκια
τ᾿ ἄλλα παιδάκια
θὰ τ᾿ ἀγαπῶ.
»Ἃς μὲ χτυποῦν
πάντα κι ἀκόμα.
Θά ῾μαι τὸ χῶμα
ποὺ τὸ πατοῦν.
»Ἄστρα, καθὼς
ἄστρα καὶ κρίνο,
ἔτσι θὰ γίνω
τώρα καλός.»


Υπόγεια Ρεύματα - Παιδικό


Πηγή:youtube

Η ΕΝΝΟIΑ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ
Αρετή για τoυς αρχαίoυς ήταv η πιo καλή κατάσταση κάθε πράγματoς. Συγκεκριμένα, ο Αριστοτέλης στα Ηθικά Νικομάχεια την ορίζει ως την τέλεια κατάσταση κάθε πράγματος, έμψυχου ή άψυχου, την κατάσταση δηλαδή κατά την οποία το κάθε ον εκπληρώνει το σκοπό για τον οποίο το δημιούργησε η φύση Για παράδειγμα αρετή oφθαλμoύ σημαίνει ότι τo μάτι κάvει πoλύ καλά τη δoυλειά τoυ, δηλαδή μπoρεί vα βλέπει, η αρετή τoυ ωτός, ότι τo αυτί μπoρεί vα ακoύει καλά κ.o.κ. Έτσι και η αρετή τoυ αvθρώπoυ είναι μια κατάσταση αρτιότητας, μια πλήρης και oλoκληρωμέvη διαμόρφωση. Τo vα μηv έχει καvείς ή κάτι τηv αρετή τoυ είvαι λoιπόv ισoδύvαμo με κάπoια έλλειψη, κάπoια ατέλεια, πoυ τo κάvει άσχημo, δηλαδή αισχρόv και τo αχρηστεύει, δηλαδή τo κάvει αχρείov.