ΘΕΜΑ: Το κεντρικό θέμα του πρώτου στάσιμου είναι η ανθρώπινη δυνατότητα, η εφευρετικότητα και ο πολιτισμός
Α. Από άποψη ΔΟΜΗΣ και ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ το πρώτο στάσιμο αποτελείται από δύο νοηματικές ενότητες:
α. Η πολιτιστική πορεία του ανθρώπου: Δεινότητα, κυριαρχία σε θάλασσα, ξηρά, ζώα. Πνευματικές κατακτήσεις
β. Η τραγική μοίρα του ανθρώπου: Αστάθεια, ο θάνατος κάνει τον άνθρωπο ανίσχυρο
Ο Χορός, παίρνοντας ως αφορμή την τόλμη του "αγνώστου" που έθαψε τον Πολυνείκη, πλέκει έναν ύμνο στην ανθρώπινη εφευρετικότητα, τη δύναμη και τη δεινότητα· έναν ύμνο στον άνθρωπο. Στην πρώτη νοηματική ενότητα γίνεται μια αναδρομή στην εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού και στην κυριαρχία του ανθρώπου στη φύση. Ο άνθρωπος κατάφερε να υποτάξει όλα τα άψυχα και τα έμψυχα που βρίσκονται στο περιβάλλον του. Ο άνθρωπος υπερίσχυσε, καθώς διαθέτει τη γλώσσα, τη σκέψη, το λόγο, και προχώρησε σε οργάνωση κοινωνιών. Στη δεύτερη νοηματική ενότητα το κλίμα του τραγουδιού γίνεται πιο απαισιόδοξο. Ο άνθρωπος, παρόλα τα επιτεύγματά του, δεν κατόρθωσε να επιβληθεί στ θάνατο. Ο θάνατος τον κάνει φθαρτό και εφήμερο, καθώς και ασταθή, φέρνοντάς τον σε αντίθεση με την αφθαρσία, τη σταθερότητα και την ισορροπία της φύσης και των θεών.
Β. ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΚΑ το α' στάσιμο είναι ένας εμπνευσμένος ύμνος στον άνθρωπο με δύναμη στην έκφραση. Τα πολυσύνδετα σχήματα και οι αντιθέσεις επικρατούν μορφολογικά, κλιμακώνουν τα συναισθήματα του Χορού, που μεταπίπτει από την αισιοδοξία στην περίσκεψη.
Α. Από άποψη ΔΟΜΗΣ και ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ το πρώτο στάσιμο αποτελείται από δύο νοηματικές ενότητες:
α. Η πολιτιστική πορεία του ανθρώπου: Δεινότητα, κυριαρχία σε θάλασσα, ξηρά, ζώα. Πνευματικές κατακτήσεις
β. Η τραγική μοίρα του ανθρώπου: Αστάθεια, ο θάνατος κάνει τον άνθρωπο ανίσχυρο
Ο Χορός, παίρνοντας ως αφορμή την τόλμη του "αγνώστου" που έθαψε τον Πολυνείκη, πλέκει έναν ύμνο στην ανθρώπινη εφευρετικότητα, τη δύναμη και τη δεινότητα· έναν ύμνο στον άνθρωπο. Στην πρώτη νοηματική ενότητα γίνεται μια αναδρομή στην εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού και στην κυριαρχία του ανθρώπου στη φύση. Ο άνθρωπος κατάφερε να υποτάξει όλα τα άψυχα και τα έμψυχα που βρίσκονται στο περιβάλλον του. Ο άνθρωπος υπερίσχυσε, καθώς διαθέτει τη γλώσσα, τη σκέψη, το λόγο, και προχώρησε σε οργάνωση κοινωνιών. Στη δεύτερη νοηματική ενότητα το κλίμα του τραγουδιού γίνεται πιο απαισιόδοξο. Ο άνθρωπος, παρόλα τα επιτεύγματά του, δεν κατόρθωσε να επιβληθεί στ θάνατο. Ο θάνατος τον κάνει φθαρτό και εφήμερο, καθώς και ασταθή, φέρνοντάς τον σε αντίθεση με την αφθαρσία, τη σταθερότητα και την ισορροπία της φύσης και των θεών.
Β. ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΚΑ το α' στάσιμο είναι ένας εμπνευσμένος ύμνος στον άνθρωπο με δύναμη στην έκφραση. Τα πολυσύνδετα σχήματα και οι αντιθέσεις επικρατούν μορφολογικά, κλιμακώνουν τα συναισθήματα του Χορού, που μεταπίπτει από την αισιοδοξία στην περίσκεψη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου